Elke dag een sigaar
Hij heeft zijn sporen verdiend. Deze topbestuurder. Hij is er ontspannen onder. Kijkt met humor naar zichzelf en de wereld om hem heen. Uitnodigend, nieuwsgierig, met zelfspot. Iets wat ik zelden zie bij mannen die zich hoog op de apenrots bevinden. We ontmoeten elkaar op de 24e etage van het Haagse World Trade Centre. Een imposant gebouw, dat zich hoog en arrogant uitstrekt boven stad, zee en duinen. Zakelijker en formeler kan bijna niet. Lang en grijs stapt hij soepel de ontvangsthal binnen. Aan zijn hand bungelt een plastic tas van de Zeeman. Hij heeft geen aktetas en maatpak nodig om autoriteit uit te stralen.
Ik heb de opdracht hem voor te bereiden op een Meester-Gezel traject, waarin hij als ervaren bestuurder, jonge bestuurders-in-wording gaat coachen. Hij vertelt op zijn gemak zijn levensverhaal. Vervlecht daarin als vanzelfsprekend zijn werkende leven met zijn persoonlijke leven. ‘Ik leer elke dag. Daar stop ik pas mee als ik tussen zes planken lig. En dan nog lijkt het me razend interessant om te ontdekken hoe dat nu eigenlijk werkt, dat doodgaan.’ Wat mij opvalt is dat hij – opgegroeid in de jaren vijftig – zijn leven lang al zo autonoom en besluitvaardig is. Hij volgt zijn hart. Laat zich leiden door zijn intuïtie. Doet waar hij lol in heeft. Koerst op zijn innerlijk kompas.
Veel mensen die wij coachen hebben juist dáár zo’n moeite mee. Durven niet echt te kiezen en op zichzelf te vertrouwen. Want ja, wie ben ik eigenlijk? En als er zoveel opties zijn en zoveel om rekening mee te houden, hoe kom ik dan tot een keuze? Het dertigers-dilemma. “Wat is je geheim”, vraag ik nieuwsgierig. “Wat heeft jou geholpen om van jongs af aan zo vrij en onafhankelijk richting aan je leven te geven?”.
Hij geeft me zijn drie pijlers.
“Rook elke dag een sigaar”
zegt hij meteen met een grote glimlach. “Mijn vrouw heeft het niet zo op die stinkstokken en wil niet dat ik thuis rook. En ik ben er dol op. Dus rook ik mijn sigaar in de auto, op weg naar huis. En geniet ik al sinds mijn studententijd van mijn dagelijkse reflectie-moment. Met het uitblazen van de rook, laat ik de dag aan me voorbij gaan. Wat heb ik meegemaakt? Waar heb ik lol in gehad? Wat is me gelukt? Waar ben ik trots op? Wat heeft vandaag opgeleverd? En …. wat ga ik morgen anders doen?”
“Richt je op je kracht”
“Ik laat me bij elke keuze die ik te maken heb, leiden door waar ik goed in ben, waar ik in geloof en waar ik plezier in heb. Dat heeft me energie en ruimte opgeleverd en me een hoop gedoe en kopzorgen bespaard. Ik heb mijn talent er des te beter door kunnen ontwikkelen. Wat ik niet kan of wat mij energie kost, heb ik altijd in de smiezen. Daar luister ik naar. Daardoor weet ik me altijd met mensen te omringen die daar juist hun kracht hebben liggen.”
“Zie elke dag als een nieuw begin”
zegt hij met een twinkel in zijn ogen. “Wat mijn vrijheid en onafhankelijkheid heeft vergroot, is dat ik de kunst van het loslaten en het delegeren versta. Of het nu gaat om grote of kleine dingen. Ik rond het bewust af. Vergaderingen. Projecten. Bestuursperiodes. Conflicten. Het begint ergens en ik zorg dat het ook ergens eindigt. Ik draag taken over, maak heldere afspraken, neem afscheid van mensen, ruim mijn spullen op en leeg mijn adressenboek. En dan laat ik het los. Zo houd ik ruimte vrij om bij mezelf te blijven en steeds met een fris hoofd en vol energie opnieuw te beginnen.”
Ik kijk hem na als we afscheid genomen hebben en hij de lift instapt. Deze wijze, vitale ‘Meester in het loslaten’, die vrolijk op weg is naar een weekend met zijn dochters en kleinkinderen. Ik schat in dat hij ons gesprek alweer achter zich heeft gelaten, voordat de lift op de begane grond arriveert. Ik fiets stralend en vol inspiratie naar huis en bedenk me, dat ik deze ontmoeting en de inzichten uit dit gesprek nog even koester en deel, voor ik ze ga loslaten.
Miranda Valk, oktober 2019
